Kometen zijn heel bijzondere verschijnselen in ons zonnestelsel. Hun plotse en korte verschijning van enkele weken of hooguit maanden, aan de nachtelijke hemel heeft de mensen al altijd gefascineerd.
Ze vormen bovendien een merkwaardig verschijnsel. Hoewel ze meestal niet zo opvallend schitteren, kunnen ze toch een lange staart hebben die een groot gedeelte van de hemel overspant, als men ze tenminste waarneemt vanop een donkere plaats met weinig lichtvervuiling. De studie van de kometen is bovendien van groot belang voor astronomen en geophysici.
Kometen geven stof en gas af, waardoor de komeet-stof- en plasmastaart gevormd worden
Wanneer een komeet de Zon nadert, verdampt het materiaal aan het oppervlak ervan ten gevolge van de verhitting waardoor een tijdelijke, speciale atmosfeer ontstaat. De komeet verliest ook heel wat stof tijdens dit proces.
- Stofstaart:
Daar kometen relatief klein zijn, is hun gravitatiekracht niet in staat om het vrijkomende gas en stof vast te houden; ze ontsnappen en vormen daarbij een lange "staart". - Gasstaart (ionenstaart, plasmastaart):
Omdat de vrijgekomen gassen vrij snel geïoniseerd worden door de UV-straling van de Zon, interageren ze met de zonnewind en het interplanetaire magnetisch veld, waardoor de komeet omgezet wordt in "een laboratorium voor plasmafysica". Zo wordt ook de plasmastaart gevormd.
Komeetkern informeert ons over de geschiedenis van het zonnestelsel
De samenstelling van de kern van de komeet - waarvan men gelooft dat het een overblijfsel is van de oorspronkelijke protoplanetaire nevels waaruit het zonnestelsel ontstaan is - kan ons veel leren over de vroege geschiedenis van de Zon en de planeten.
