Venusoppervlak, redelijk vlak maar gevarieerd terrein

Feiten over het oppervlak van planeet Venus bekomen met radar

De meeste topografische informatie over het oppervlak van Venus werd geleverd door de Sovjet missies Venera 15 en 16 en door de Amerikaanse ruimtesondes Pioneer en Magellan van 1978 tot 1994. Onze kennis omvat ongeveer 98% van het oppervlak.

De enige manier om door de wolkenlaag van Venus te kijken is door radarsignalen naar het oppervlak te sturen ofwel vanaf een sonde die rond de planeet draait, ofwel vanaf de Aarde. Inderdaad, veel beelden werden verkregen in het midden van de jaren ’70 met behulp van de reuzenantenne van Arecibo in Porto Rico met een resolutie van 12 cm.

De radarbeelden tonen een gevarieerd terrein met bergen, vlaktes, hoge plateaus, vulkanen, heuvels en impactkraters:

• bergen
• vlakten
• hoge plateau's
• kammen
• impact kraters

Kleur van het Venusoppervlak

Het oppervlak van de planeet lijkt oranje te zijn. Dit kan het gevolg zijn van oxidatie zoals op Mars.

Jong en vlak landschap

De leeftijd van de korst is bepaald op 500 miljoen jaar, wat relatief jong is in de geschiedenis van het zonnestelsel. De continenten op de maan zijn meer dan 4 miljard jaar oud. De datering werd uitgevoerd op basis van het aantal kraters en de baan van de planeet. Hoe meer kraters, hoe ouder het oppervlak is. Venus bezit ongeveer 1000 impactkraters.

Aangezien er geen oceanen zijn op Venus kunnen we ook niet spreken van 'zeeniveau' als referentie. Planetologen hebben daarom de gemiddelde planetaire straal als referentie gekozen. Deze bedraagt 6051.84 km.

Over het algemeen is Venus vrij vlak: ongeveer 60% van het oppervlak steekt niet meer dan 500 m boven het gemiddelde niveau uit. De variaties in hoogte zijn zwak, ongeveer 2 tot 3 km, behalve in de weinige bergachtige gebieden. De continenten verheffen zich ongeveer 10 km, vergeleken met een verschil van 25 km op Mars en 20 km op Aarde.